غزل
احمد گل
پيار جي درياھ ۾ ٻوڙڻـو ٿئـي ٻوڙ تون!
مان ٽُٽل ڪا آرسي جوڙڻو ٿئي جوڙ تون!
مس ڇڏائي جند آ زندگي جي ڏيھ کان!
ير ڀري ڀاڪيون هڻي لوڙڻو ٿئي لوڙ تون!
منهنجي جيون جو سبيل ڪو نئون چولو ڪٿي؟
عمر پنهنجي جو وڳو چوڙڻو ٿئي چوڙ تون!
مان حياتي کان ڊنل ڪئن اچان ويجهو ڀلا!
خوف جي ديوار کي ٽوڙڻو ٿئي ٽوڙ تون!
ريت جي آھي زبان خشڪ ساري ٿي وئي!
سمنڊ جو رُخ زندگي موڙڻو ٿئي موڙ تون!!
توکي ارپي مون ڇڏيو پنهنجي خوابن جو بدن!
ماس تنهن جو، اي زمان! روڙڻو ٿئي روڙ تون!!
سڀ خسارا تون ڇڏي کوجنا جي بر اندر!!
هاڻ احمد پاڻ کي ووڙڻو ٿئي ووڙ تون!!
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔