غزل
اختر درگاهي
موت کي ۽ حيات کي روڪي
اچ ملون ڪائنات کي روڪي
ڏانءُ اھڙو ڪٿان کڻي آئين
جنھن ڇڏيو منھنجي ڏات کي روڪي
صبح ٿيندو تہ ھوءَ ھلي ويندي
ڪير آھي جو رات کي روڪي
ھڪڙو محبوب ويھاري من ۾
مون ڇڏيو خواھشات کي روڪي
عشق انسان ساڻ ٿيندو آ
عشق ٿو ذات پات کي روڪي
باک جھڙي پرينءَ اڳيان شاعر
ڇڏ انھي فاعلات کي روڪي
