عبدالغفار تبسم
اَکِ اَکِ سان رکي ياري، دِل دِل سان ڳنڍيو ناتو،
پرين پيار جو تو مان ڪو نئون پيچ ڪوئي پاتو.
شوق منجھ ڇڄي ڇاتي، تو پريت اھڙي پاتي،
ٻَکَ بوسا، ڪوسا ڀاڪر، دل پوءِ بہ اڃان آتي،
جيڏي تو سونھن سونپي، تيڏو اندر آتو،
پرين پيار جو تو مان ڪو نئون پيچ ڪوئي پاتو.
اَکِ اَکِ سان جڏھن اَٽِڪي شوق شُعلا شُعلا ٿي پيو،
دل دل سان ملي جڏھن عشق آگ اُلا ٿي پيو،
مَنَ مچ ٿي ٻريو جڏھن تو ڇاتيءَ سان لاتو،
پرين پيار جو تومان ڪو نئون پيچ ڪوئي پاتو.
تن تانگھ سڄو تبسم، سِڪَ سمنڊ آ من سارو،
ڇر ڇوليون سينو منھنجو، تہ بہ ڄڻ ساڳو تاسارو،
ڍَوَ سان ڀي نٿو ڍاپان، اھڙي اُڃ بڇي آ تو،
پرين پيار جو تو مان ڪو نئون پيچ ڪوئي پاتو.
