بهارن ۾ نه ملياسين، خزان ۾ هاڻ ملنداسين

غزل

سوز هالائي

بهارن ۾ نه ملياسين، خزان ۾ هاڻ ملنداسين

اکين ۾ اشڪباري جي کڻي آلاڻ ملنداسين

ڏکڻ جي هير ٿڌڙي ۾ ملي وڇڙي وياهاسين

اتر جي اوت ۾ پيارا پرين پڪ ڄاڻ ملنداسين

الاجي ڇو نه ٿيون دل کي وڻن چانڊوڪيون راتيون

اسين تارن جي ڇڻيل ڇاٽ ۾ تو ساڻ ملنداسين

لڪائي لڙڪ اينداسين سجائي مرڪ وينداسين

ڏئي نيڻن کي نئين سر نينهن جي نرواڻ ملنداسين

ڪهين نا آشنا وانگر ڀلائي تو ڇڏيو جيڪر

ته پوءِ مٺڙا محبت جا ڏئي اهڃاڻ ملنداسين

حياتيءَ جي وفا ڪئي “سوز” پوريون حسرتون ٿينديون

جي ملنداسين ته محبت کي ملهائي پاڻ ملنداسين​

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

محبوب ناز پرور، رخسار تنهنجو ڪافي

صوفي غمدل فقير

محبوب ناز پرور، رخسار تنهنجو ڪافي،

دارون درد ڦٽي جو، ديدار تنهنجو ڪافي.

هي دانهن مئي جي، دلبر سڻ دوست دلربا،

دلگير کي دلاسو، دلدار تنهنجو ڪافي.

رخ ماهتاب تنهنجو، نيڻن روشن نظارو،

ابرو سندي عبتن مان، انوار تنهنجو ڪافي.

هڪ خال مٽ ڀانيان- لک لعل بدخشان،

يوسف سونهين نه ثاني، سينگار تنهنجو ڪافي.

سڀ حال تو کي معلوم- ڇا بيان چوان درد جو،

مشتاق ساڻ ميلو- منٺار تنهنجو ڪافي.

حسن وارا هزاين- سهڻا سڪن ٿا تولئِه،

هر دم درشن تن کي- درڪار تنهنجو ڪافي .

“غمدل” سدا اداسي- گلزار تو چمن ۾،

گلشن منجهان هڪ گل جو- خوش بهار تنهنجو ڪافي.

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>