غزل
اندرا شبنم پوناوالا
تنهنـجـن خـطـن جـا ٿـي ويـا ڌنـڌلا اکـر هـيـنـئـر ،
خـوشـبوءِ مگر خطن منجهان گهٽجي وئي نه آ .
تنهنجيءَ گهٽيءَ منجهان مـان لنگهيس سال ٿي ويا ،
پـــر يـادگـيــري دل مـنـجـهـان مـٽـجـي وئـي نـه آ .
پــــاڙي مـنــجــهــان وئــيــن تــه وڌي فـاصـلا ويــا ،
تـــوســـاڻ دل جـي تـــار تــه ڪـٽـجـي وئـي نــه آ .
خـط جـو جــواب ڪـو نــه تــه ڀـي روز مـان لـکـانءِ ،
عـــادت پـــراڻـي آهــي ، ســــا مـٽــجـي وئــي نــه آ .
سـپـنـن ۾ تـوسـان روز ٿـو ، پـرچــڻ رسـڻ ٿـئـي ،
تـوســان مـلــڻ جــي راھ تــه لُــٽـجــي وئـي نــه آ .
ڪـنـهـن سـان ڪـجي گـلا ؟ دغـا دوست جـو ڪـئـي ،
دل دشـمـنـن جـي وار کـان ڦـٽـجـي وئـي نــه آ .
