دل جي حقيقت ڪو به نه ڄاڻي

غزل 

علي محمد مجروح

دل جي حقيقت ڪو به نه ڄــــــــــاڻي

ڇاهي محبت ڪو به نه ڄاڻــــــــــــــي

حسن جي فطرت ڪو به نه سمجهي

عشق جي قسمت ڪو به نه ڄــــــــاڻي

هر ڪو اکين جي آس پڄــــــــائـــــــي

روح جي راحت ڪو به نه ڄـــــاڻـــــــي

”مجروح“ سخــــــــن ۾ آهي لــــــــکيل

سونهن جي صورت ڪو به نه ڄــــاڻي

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

هڪ شخص هليو هڪ شهر گهمڻ، گمنام گهٽيءَ ۾ گم ٿي ويو

غزل

سرڪش سنڌي

هڪ شخص هليو هڪ شهر گهمڻ، گمنام گهٽيءَ ۾ گم ٿي ويو

وئي ڳوٺ سڄي ۾ ڳالهه هلي، گهرام گهٽيءَ ۾ گُم ٿي ويو

ها، جلدي ۾ واپس ٿو اچان، هڪ بس ٿو وڃان ٻي بس ٿو اچان

ڳوٺاڻيءَ سان ٿيو جيڪو سو، انجام گهٽيءَ ۾ گم ٿي ويو

جيئن کلندو ڄار ويو اکڙين جو، ٿي جوان شڪار ويو اکڙين جو

ڪنهن سونهن سنواريا اوڄاڳا، آرام گهٽيءَ ۾ گم ٿي ويو

ڪو پيار ڪري به ته ڪيئن ڪري، ڪنهن لاءِ مري به ته ڪيئن مري

جيڪو به اماڻيو ويو ان ڏي، پيغام گھٽيءَ ۾ گم ٿي ويو

هو پاڻ کڻي ته مڃي نه مڃي، ٿو لوڪ ته سارو ايئن چوي

هن سنڌ جي پوئتان ”سرڪش“ جو اسلام گهٽيءَ ۾ گم ٿي ويو

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>