غزل
واسديو موهي
روشنيءَ کي رڱي رڱيو آهي،
رات وانگر ڪري ڇڏيو آهي.
داٻلي ۾ آ چنڊ پاروٿو،
ڪيترو سانڍي مون رکيو آهي.
روٽلي کي هٿن ۾ سيڪي ٿي،
وقت کان پوءِ هو وريو آهي.
نرلڄي شام کي نه مهڻو ڏئي،
سِجَ پڻ سمنڊ کي چُميو آهي.
ويئي ڪيڏانهن پياڪ اک تنهنجي،
انگ هر ڪو کري پيو آهي.
هُنکي نوڙيون وڻن ٿيون پر هاڻي،
نانگ هڪ به نه هِتي بچيو آهي.
اڄ به ڀرجي پيو کڏو جل ۾،
تو جتان هڪ ڦڙو چکيو آهي.
مونکي هڪ پير ئي ٽڪائڻ ڏي،
ڀت منجهان ڏس پِپر ڦَريو آهي.
ڪيئن نه جل تي ڦِري ويو پاڻي،
مَٽُ ٽُنگر کوهه مان ڀريو آهي.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔