غزل
منصور سيتائي
پن پن جو پڙلاءُ چوي ٿو آءُ ،
ڪونجن جو ڪُرلاءُ چوي ٿو آءُ .
منهنجي ديس جي آزادي تون ڪاٿي آن ؟
هيءُ غلاميءَ گهاءُ چوي ٿو آءُ .
دل جا دُوار کليل هِن تولئه جاني ،
اکڙين آدرڀاءُ چوي ٿو آءُ .
سياري راتيون تڙپائن ٿيون توبن ،
يار اُتر جو واءُ چوي ٿو آءُ .
راڻا ريت رُسڻ جي ڇڏ پرچي پَئـُ ،
سومل جو سوداءُ چوي ٿو آءُ .
اڄ ڪلهه تون منصور ڪِٿي ٿو برسين ،
جوڀن رُت جو تاءُ چوي ٿو آءُ.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔