غزل
ڪوثر ٻرڙو
لڳي ٿو صدين کان سڪايل رهي ٿو
نديءَ جي ڪناري اڃايل رهي ٿو
بن بن ۾ ڀٽڪي پرين پنهنجو ڳولي
مگر پاڻ ان ۾ وڃايل رهي ٿو
آهي دل اسان جي يا سنڌ جي آ ڌرتي
ايڏو درد جنهن ۾ سمايل رهي ٿو
اسان جي ته دل جي صحن ۾ سدائين
تڏو درد غم جو وڇايل ملي ٿو
صنم ساڻ ملبو سڄو راز سلبو
دنيا کان جو دل ۾ لڪايل رهي ٿو
مسيحائي ڪنهن جي ڪندو ڪهڙي ڪوثر
هو خود جيڪو جڳ جو ستايل رهي ٿو
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔