غزل
اياز گل
ڄار هو، ڄاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
هائو تون پاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
تون ته تلوار هئين ڪا تکي او پرين
وقت جي مياڻ ۾ يار ڦاسي وئين
ننڊ، سپنا، نھارون ئي وسري ويئي
ڪهڙي ڇڪتاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
هي حياتي ته ٿوري هئي پيار لئه
ڇو رتو ڇاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
تو ڏيڻ ۽ ورهائڻ جو سوچيو نه بس
آڻ ئي آڻ ۾ يار ڦاسي وئين
ڪيترو پئي لڳين منفرد، مختلف
تون به واکاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
ڳوٺ کي جو ڇڏي، شهر جو رخ ڪيئه
ڪيڏي مانڌاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔