غزل
سوز هالائي
بهارن ۾ نه ملياسين، خزان ۾ هاڻ ملنداسين
اکين ۾ اشڪباري جي کڻي آلاڻ ملنداسين
ڏکڻ جي هير ٿڌڙي ۾ ملي وڇڙي وياهاسين
اتر جي اوت ۾ پيارا پرين پڪ ڄاڻ ملنداسين
الاجي ڇو نه ٿيون دل کي وڻن چانڊوڪيون راتيون
اسين تارن جي ڇڻيل ڇاٽ ۾ تو ساڻ ملنداسين
لڪائي لڙڪ اينداسين سجائي مرڪ وينداسين
ڏئي نيڻن کي نئين سر نينهن جي نرواڻ ملنداسين
ڪهين نا آشنا وانگر ڀلائي تو ڇڏيو جيڪر
ته پوءِ مٺڙا محبت جا ڏئي اهڃاڻ ملنداسين
حياتيءَ جي وفا ڪئي “سوز” پوريون حسرتون ٿينديون
جي ملنداسين ته محبت کي ملهائي پاڻ ملنداسين
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔