غزل
اياز گل
دُکَ جي نه پُڄاڻي آ
هر شخص ڪهاڻي آ
تون، مان ئي اَياڻا هئون
دنيا ته سياڻي آ
هر پيارَ کي ٻوڙي ٿو
رسمون، اُهو پاڻي آ
ڏِيئي کي سلامت رکُ
جي لاٽَ اُجهاڻي آ
اِحساس بنان ماڻهو
اَخبار پُراڻي آ
سڀ ڌُوڙ ڪري ويندي
جا ڌُوڙِ اُڏاڻي آ
هُو، مان ۽ رُڳو ڳوڙها
ناولَ جي پُڄاڻي آ
”مون لاءِ مري وئين تون“
هُنَ تارَ اُماڻي آ
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔