غزل
روبينه ابڙو
مئڪدي جي ماٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
شور ۾ سُڙٻاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
عاشقيءَ جو ٿو پتو پئي دير سان،
عشق پر اڳواٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
مان ترارن جي تکي تاريخ هان،
هُو به ڄڻ چمڪاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
مان سڙان ٿي ڌرتتيءَ جو ڌوڙ جان،
هو ڇمر جي ڇاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
هر ڏسا جنهن جو اجالو هو ڏٺو،
اڄ اهو ئي ٻاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
ساڌٻيلي جي ستارن سان سجيل،
جهلملايل واٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
ڪيترو ننڍڙو هيو جگنو مگر،
روشنيءَ جي لاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔