غزل
منورملاح
ٿي ھوريان ھوريان ڪنگ لٿا ھو ساز ھوا ۾ ٻيجل جو،
ڪنھن سک وڍيو آ سڏڪن جو ڪنھن دار سجايو مقتل جو.
سنڌ وارن جا رنگ صوفي ۾ تو کوڙ نياپا آندا ھا،
ڪنھن جاڳايو رنگ نيري کي ڪنھن خواب ڪسايو منزل جو.
تون ڏور ھليو وئين لھرن سان خاموش ڪنارو سوچي ٿو،
ڪي نيڻ نظارا ناسي ھا ھر شام ته پاڇو ساحل جو.
ھا پير لڪايا نيڻن ۾ ھر واٽ چڀي ٿي نوڪ جيان،
پر ڪان ٿڪاوٽ مون ۾ ھئي ھر پار پٿر آ پنھل جو
ڪير ستارا جانچي ٿو اڀ جي راھ مٿي ھن ٻيڙي ۾،
ڪنھن لوڀ پرائي قيدي ڪيو ھر سال لڳي ٿو پل پل جو.
ڪو مون ۾ صحرا تڙپي ٿو ٿيو ٽوھ سمورو جيون آ،
آ پيار اسان کان ايئن رٺل ھو باغي پاڇو بادل جو.
ڪو سار لھي ھر سورٺ جي ٿو چين ڦرائي جيون جو،
ٿو چنگ ٻري تنھن کي جھليو ڪنھن ساز وڄايو قاتل جو.
پرواز ھئي شھباز جيان ھي رقص اجايو ناھي ير،
ڪو اڀ آھي اڄ پيرن ۾ ڪنھن راز پرايو محفل جو.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔