غزل
سيد احسن الهاشمي
عشق جي منزل هميشـﮧ چنڊ تارن کان مٿي،
عشق جي بيهوش ٿيو ته به عقل وارن کان مٿي.
آسمانن کان مٿي ۽ چنڊ تارن کان مٿي،
منهنجو سهڻو ڪل جهان جي حسن وارن کان مٿي.
تو سوا بادِ بهاري، ڄڻ جهنم جي هوا،
تنهنجي قدمن ۾ خزان جو خط بهارن کان مٿي.
رات گذري جاڳندي رئندي تڪيندي راه رند،
هوت هرگز ٿي نه سگهندو انتظارن کان مٿي.
آءٌ نه تنهنجي در اچان سو ڪيئن ٿئي ممڪن سڄڻ،
تون اچين مون وٽ اهو ٿيو اعتبارن کان مٿي.
تون نظر ڦيرين سڄي دنيا نظر ڦيريو ڇڏي،
گل به اندم ٿا اذيّت ڏين خارَن کان مٿي.
زندگي ٿي خوگرِ طوفان طلاطم آشنا،
مطمئن گرداب ۾ آهيان ڪنارن کان مٿي.
بس الائجي ڇو ذري پرزي تي دل ڀرجيو اچي،
ٿي وئي پنهنجي طبيعت آهي پارن کان مٿي.
ائين نه ٿئي جو بي رخي جا سور سهندي ٿي وڃي،
قوتِ برداشت غم جي اقتدارن کان مٿي.
دوست هاڻي دم دلاسي جي ضرورت ناهي ڪا،
بيڪسي منهنجي وڃي پهتي سهارن کان مٿي .
ڪيم ڇڏ دروازه آلِ محمد جو سندن،
سايهء دامانِ رحمت عيبدارن کان مٿي.
ٻيا لکين عاشق سڏائن ۽ چوائن سرفروش،
ڪير ٿيندو ”احسنِ“ آشفته پارن کان مٿي.
1 تبصرا:
بھترين! ڇا تہ لفظ آھن.
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔