غزل
ڊاڪٽر خادم منگي
سج اڀري ، تاءُ ڪو جاڳي پوي ،
برف مان درياءُ ڪو جاڳي پوي .
هِي ٺلهي دانشوري گهرجي نه ٿي ،
ڏِس ! متان داناءُ ڪو جاڳي پوي .
رات جي سيني ۾ ڪو نيزو هڻي ،
سج جهڙو گهاءُ ڪو جاڳي پوي .
تون ته لوليون ڏئِي سمهاريندين وتين ،
مان چوان ٿو ماءُ ! ڪو جاڳي پوي .
هيسيل هن ٻاگهِيون هن دور جون ،
ڇو نه دودو ڀاءُ ڪو جاڳي پوي .
ڪا چمِي گلنار جان ٽڙندي ضرور ،
چاهتن جو واءُ ڪو جاڳي پوي .
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔