غزل
زاهده تاج ابڙو
آس ڀروسا ٽٽندا وڃن ٿا
خواب اکين مان کٽندا وڃن ٿا
ھرگام آھي مطلب پرستي
پنھنجا، پراوا، ڦرندا وڃن ٿا
اڪيلا اڪيلا رھجي وياسين
قافلا سارا ھلندا وڃن ٿا
ابر اچي اڄ کڙڪيا اھڙا
گھرڪکاوان، ڀرندا وڃن ٿا
سمنڊ ۾ رکيل موتين وانگي
نيڻن مان لڙڪ لڙھندا وڃن ٿا
گلستان کي واس ڏيندڙ گل
بيابان کي به ڇھندا وڃن ٿا
درياهه ، موجون، چريون، چلوليون
ڪنارن ڪنا، چمندا و وڃن ٿا
پرواز جو فن پرائي اڏند
زاھده پکي سڀ اڏندا وڃن ٿا
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔