غزل
پروانو ڀٽي
سمجهي ڪين تون سگهندين مٺڙا مستانن جي ٻولي،
ديوانن جي ٻولي فرزانن جي ٻولي .
حُورن ۽ پرين جي دنيا بيشڪ سُهڻي آهي،
غور ڪندين ته اُتي به ته ٻُڌندين انسانن جي ٻولي .
چپڙن تي تالا ۽ خيالن تي بندش ۽ پڻ پهرا،
اهل جنون ويا سمجهه ، آخر ارمانن جي ٻولي .
هيڏي دل ۽ هيڏو جگر گهرجي ٿو سچ چوڻ جي لئه،
تون ته حقيقت کي به چوين ٿو افسانن جي ٻولي .
سڀ ڪجهه ڳالهه اشارن اندر لمحن ۾ ٿي ويئي،
شمع ئي سمجهي ٿي هِت آخر “ پروانن ” جي ٻولي .
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔