غزل
عبدالرحيم عبد ڪنڀر
چري دل چاھَ تي پهتي
وڏي آڙاھَ تي پهتي
سُڪائي تار تي ڪپڙا
وري هوءَ گاھَ تي پهتي
پَلي جي ڳالھ تي دلڙي
وڃي درياھَ تي پهتي
ٻُڌي منهنجو غزل جانان
اچي ساراھَ تي پهتي
سزا هئي آسمانن کان
لهي ڪنهن آھَ تي پهتي
کڻي دل کيپَ يادن جا
صنم جي راھَ تي پهتي
جهانۡ کي ”عبد“ ٺُڪرايَئين
جڏھن ساڃاھَ تي پهتي
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔