غزل
وسيم سومرو
پنهنجي دل جو پار نہ وسري سگهندو آ
وسري جڳُ ڀل يار نہ وسري سگهندو آ
سُھڻي ترندڙَ ياد اچي ويندي آهي
اک کان دريا تار نہ وسري سگهندو آ
آهن گذري ويندا سال هوائن جيئن
ڪن ماڻھن جو پيار نہ وسري سگهندو آ
ٻُڪ ٻہ ٽي پيئندڙُ ناريءَ جي گهاگهر مان
پياسو ڪوئي سُوار نہ وسري سگهندو آ
اڀ جو نيرو خيمو ڀل ٿي سُرخ وڃي
ساٿُ ڪو سايا دار نہ وسري سگهندو آ
نڪري هڪڙيءَ کڏ مان ٻيءَ ۾ پوندو آ
جيجل کان پر ٻار نہ وسري سگهندو آ
پينگھ ٻڌي خوابن جي جنهن ۾ لُڏندو آ
ٻالڪ کان سو ڏار نہ وسري سگهندو آ
سنڌوءَ جي بيدار اُٻهرين لهرن تي
ٻيڙيءَ جو سنسار نہ وسري سگهندو آ
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔