غزل
مرتضى ڦل
سکي جون رهن ٿيون سنڀارون اسانکي
پري کان سڏن ٿيون پڪارون اسانکي
ٻه ٽي لڙڪ آڇي وري هي کلن ٿيون
جتي راھ اٽڪيون نهارون اسانکي
اسان ٻانهن تو ۾ شھادت قبولي
ڇنڻ جون نه ڏي تون ميارون اسانکي
اوهان ويس ڳاڙھو ڪيو آھي شايد
تڏھن هي وڻن ٿيون بهارون اسانکي
حجابن ۾ ويڙھي رکو ٿا بدن ڇو
چون ٿيون ته گج جون ستارون اسانکي
اهي وار پڃرا ڪري تو ته آندا
وري ياد آيون اڏارون اسانکي
اڃان ڀٽڪندا ٿا رهون مرتضي جو
اڪيلو ڪري ويون قطارون اسانکي
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔