عبدالڪريم ”گدائي“
هيءَ رات کُٽڻ تي آئي آ، باقي به گذاري وينداسين،
پر ويندي ويندي سنڌڙيءَ جي هيءَ سينڌ سنواري وينداسين.
جي ناوَ پراڻي آهه ته ڇا، طوفان به آ جي ساگر ۾،
پر پنهنجي ٻانهن جي ٻل تي، هي پار اُڪاري وينداسين.
هيءَ واٽ اڙانگي اوکي آ، ۽ روهه جبل ڀي راهن ۾،
جي پيار وطن سان پختو آ، سڀ ڏونگر ڏاري وينداسين.
آ تَڙ تَڙ تي طوفان کڻي، دم دهشت ڀي آ دريا ۾،
پر ڪارو ڪارونڀار ڪٽي، هيءَ ٻيڙي تاري وينداسين.
آ واٽ تي ڪاري ٻاٽ اگر، پر رت پنهنجي جو تيل ڏئِي،
هَر موڙ مٿان آزاديءَ جي، هڪ مشعل ٻاري وينداسين.
گهٻرائڻ جي ڪا ڳالهه نه آ، هي مهلون آهن مُڙسن لئي،
ڏس اوڀر کان ٿي باک ڦُٽي، هيءَ منزل ماري وينداسين.
هيءَ جان ته اچڻي وڃڻي آ، هڪ ڏينهن ته آخر مرڻو آ،
پر ويندي ويندي پوين لئي، هيءَ واٽ سنواري وينداسين.
هيءَ آهه ڀٽائيءَ جي ڌرتي، هت اوندهه مور نه اچڻي آ،
هِت پنهنجي رت جو ريج ڏئي، سَوَ سج اُڀاري وينداسين.
هن چوٿين مارچ جي ڪاميابي،سڀ آهه، اوهان جي ايڪي سان،
جي ڇُڙ ڇُڙ گابا ٿينداسين، هيءَ بازي هاري وينداسين.
آ نيٺ ’گدائي‘ مرڻو پر، هيءُ ساهه سَنڌن ۾ آ جيسين،
هن حبِ وطن جو پوين ۾، هڪ ٻارڻ ٻاري وينداسين.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔