”نثار“ بزمي
غزل
جي شمع ٻري ويندي، پروانا هليا ايندا،
سينن ۾ کڻي سڪ جا، نذرانا هليا ايندا.
مَيخوار مُڙن ڇو ٿا، سُرڪيءَ ۽ سوائي کان،
جي جام پيا ڇلڪي، مستانا هليا ايندا.
آيا ته اجهو آيا، ويهڻ نه اصل ايندن،
ڳڻتي نه نوالي جي، نيرانا هليا ايندا.
جي رات اچي رهندين، ڪا ڪُلبهء اَحزان ۾،
لک منهنجي زبان تي پوءِ، شڪرانا هليا ايندا.
روئڻ نه چڱو آهي، پاڻي نه وهائڻ ڏي،
آباد ٿيڻ جي لئه، ويرانا هليا ايندا.
سوريءَ جو ٻُڌي هوڪو، بزدل ته ڀڄي ويندا،
سر هٿ تي رکي ليڪن، ديوانا هليا ايندا.
مُلن جي رَسائي آهه، مسجد جي تڏي تائين،
مَينوش جي هڪ سڏ تي، ميخانا هليا ايندا.
محلن ۾ رهن ٿا جي، تن جو ته زمانو آهه،
ٿڌڙو ڪو ڏسي پاڇو، بيگانا هليا ايندا.
مون کان نه پُڇي ڏس ڪو، تون حال زماني جو،
تعذير ڏيڻ جي لئه، ڪي دانا هليا ايندا.
جن پاڻ سڃاتو آهه، سي راند رچائي ويا،
هي راز زماني ۾، رندانا هليا ايندا.
تون ويهه اچي مون سان، ڳڻ ڳالهه نه ٻي ڪائي،
گڏ توکي ڏسي مون سان، پيمانا هليا ايندا.
’بزمي‘ تون قلم کڻ اُٿ، ڪاغذ به کڻي وٺ ڪو،
جنبش ۾ ڏسي توکي، افسانا هليا ايندا.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔