غزل
سعيد سومرو
بــي ديدَ شناسا کي هڪ لــفظُ کُکي ٿو پيو،
هڪ چنڊَ ــــ تصوّر کي، ڇُهندٖي نه ڇُهي ٿو پيو!
هي جيءُ جَنمَ جَلندڙُ، ڀـيٽڻ نه پُڄي اُن سان،
ڪي منٽ سڙي جيڪو سگريٽُ اُجھي ٿو پيو!
گـمـنـام شهيدن جي قبرن جي مِٽي ٺاهي،
هڪ جُھور ڪراڙو ڳلُ لڙڪن ۾ ٻُڏي ٿو پـيو.
چهرن جي نقابن تي اُڇلي ٿو نظرَ خالي،
هي ڪيرُ مسافر ائن بازار گُـھمي ٿو پـيو.
جن ننڊَ ــ گهٽيون ڀٽڪي، آ خواب لڌو تنهنجو،
اڌ رات جو ڪو تارو، سي نيڻ چُمي ٿو پـيو.
هُن گھر جي ڀتين وچ ۾، چپ چاپ مري ويو هُو،
اڄ سعيد جي پاڇي جو ڪوئي نه پُـڇي ٿو پـيو.
2 تبصرا:
اوهان جي تمام گهڻي مهرباني سائين
Tamam bhali
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔