غزل
سعيد سومرو
جاڳَ پلٽي ڇڏي هر ذري جام جي،
پو به ڪٽجي نه ٿي رات الــــزام جي!
زندگيءَ جي ڪهاڻي به آهي لکيل،
پاڻ جھڙي ئي ڪنهن يار گگدام جي!
چار گل جي قبر تي رکيا ڇوڪريءَ،
سي به آنــــڌي اُڏائي وئي شام جي.
روح ئي جنهن مسافرَ جو خالي هيو،
سو ڪئين مام سمجھي سگھيو گام جي!
هُن الستي اکين کان مليل دانَ کي،
سعيدُ ڀانئي ڪئين باکَ ماتـام جي!
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔