غزل
سعيد سومرو
وقت جھڙو ڪو به کيڏاري نه آ،
جنهن ڪڏهن ڀي راند ڪا هاري نه آ.
آرسين جا دوست ئي آهيون اسان،
پٿرن سان پنهنجي ڪا ياري نه آ.
هوءَ ئي من ۾ سناٽا وئي ڇڏي،
مون ته تنهائي اها هاري نه آ.
هيئن ديوانا مڙِيا جي درد سان،
پو وطن ۾ ڪا به رُت ڪاري نه آ.
وقت آ جو مست نچندو ٿو وڃي،
پنڌ پنهنجو ٿيو اڃان جاري نه آ.
هيل ڪيڏيون بارشون برسيون ’سعيد!‘
ڪنهن به دل پنهنجي مگر ٺاري نه آ.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔