غزل
شيخ اياز
بي موت مُئا، تو لاءِ ڪُٺا، انسان هزارين مان نه رُڳو،
هن دنيا ۾ اي ديسَ ! هيَا، نادان هزارين مان نه رُڳو.
جي راهِ اجل ڪَنهن ورتي آ، هن ڀُونءِ ڪئي ٻي ڀَرتي آ،
هيءَ ڌرتي توکي پَرتي آ، مهمان هزارين مان نه رُڳو.
اَک ساري رات نه جَهپڪي آ، ۽ شبنم شبنم ٽپڪي آ،
جي باک گهري ٿي، بَکُ ته اِي زندان ! هزارين مان رُڳو.
ٿو ساري ڪو به نه سڃ مُئا، هُو رڃ_مُئا جي اُڃ _مئا،
ڇا پاپي پرکي پُڃَ_ مُئا، ارمان هزارين مان نه رُڳو.
ڇو چنڊَ اسان کي رات ٺَري، ڏي چانڊوڪيءَ جو زهرُ ڀري؟
آ ڪيڏو پويون پَهرُ پَري! حِيران هزارين مان نه رُڳو.
هي دَور ” اياز“ گذرڻو آ ، ۽ پنهنجو وارو ورڻو آ،
ڪو ٻَارڻ نِيٺ ته ٻرڻو آ ، امڪان هزارين مان نه رُڳو.ا
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔