غزل
شاهجهان سُميل
برهه جي هُو باهه سان اٽڪي پئي
عشق جي آڙاهه سان اٽڪي پئي
ٿي ويا سارا وچن ڪوڙا مگر
دل اڃا ويساهه سان اٽڪي پئي
وهڪري جي شور مان محسوس ٿيو
ڄڻ ته سهڻي واهه سان اٽڪي پئي
جن به رستن تان گذر تنهنجو هيو
هر نظر اُن راهه سان اٽڪي پئي
ڳوٺ جون ڪومل کڻي ڪي خواهشون
شهر جي هُو چاهه سان اٽڪي پئي
هُن سنواريا زلف جڏهن هئا، ڦڻي
آئيني جي آهه سان اٽڪي پئي
زندگي جا ساهه کان آهي مٺي
زندگي سا ساهه سان اٽڪي پئي
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔