غزل
آسي زميني
زندگيءَ کي خود ڀوڳيون پيا
ڏوھ ڪھڙي جي سزا ڀوڳيون پيا
زندگي ماڻڻ لاءِ ھوندي آ ٻڌو
پاڻ ڇو تنھن کي ڀلا ڀوڳيون پيا
بس فقط ھڪڙو ڀرم ھو دوستي
تنھن جا پڻ ٽڪرا ٿيا ڀوڳيون پيا
ويو ڀُري ويساھ رشتن جو مگر
گھاوء جي پيڙا اڃان ڀوڳيون پيا
شخص ھڪڙو آ جو وسري نٿو
ھا ، ڀلائي جا سلا ڀوڳيون پيا
يار! تنھنجي ڪنھن جفا جو ناھ ڏک
پاڻ پنھنجيءَ وفا ڀوڳيون پيا
ڏوھ ان ۾ ٻئي ڪنھن جو ڪين آ
پنھنجي ڪرڻيءَ جي بَھا ڀوڳيون پيا
پاڻ ڪٿي ” آسي“ خُدائي ھُئي گھري
ٻُڪ ۾ زخم اي دُعا ڀوڳيون پيا
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔