غزل
احمد ٽالپر
يار! توکان سواءِ زندگي ڇا ڪبي،
تو بنا جا ملي سا خوشي ڇا ڪبي.
آس جيڪا بدلجي نراسا ٿئي،
سا اجائي اندر ۾ رکي ڇا ڪبي.
جنهن ۾ تصوير تنهنجي نظرجي نه سا،
درسني دل ۽ اک آرسي ڇا ڪبي.
رُت بسنتي نه ڪا مُند ملهاري مٺا،
تو بنا چيٽ يا ڪا ڪَتي ڇا ڪبي.
تنهنجي درشن بنا دل جي درمان لئه،
ڪا دوا، ڪا سُتي يا ڦَڪي ڇا ڪبي.
جنهن ۾ ميڙو نه توساڻ ممڪن هجي،
سا حياتي پرينءَ! پوءِ ڊگهي ڇا ڪبي.
ڪيڏي نعمت کڻي ڇو نه جنت هجي،
پنهنجي ”احمد“ بنا سا وٺي ڇا ڪبي.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔