غزل
تاج بلوچ
هُو جي ڪمري ۾ اڪيلو هوندو،
سونهن، سرهاڻ سان ٻوليو هوندو.
ڪمرو سڏڪن سان ٻُري پيو هوندو،
ڪو رٺو هوندو ڪو پرتو هوندو.
ايئن چئي موت کي روڪيو هوندو،
ٿورڙو ترس، هو ايندو هوندو.
ڪو نئون گيت جي گونجيو هوندو،
منهنجي ئي درد جو قصو هوندو.
سُور، ناسور ٿي مرڪيا هوندا،
موھ تنهنجي جو ڪرشمو هوندو.
موت مارڳ ۾ قبولڻ وارو!
پنهنجو عاشق تو سڃاتو هوندو.
رنگ ئي رنگ فضا ۾ سرهاڻ،
بي خياليءَ ۾ تو مرڪيو هوندو.
لڙڪ نيڻن ۾ ڄمي ويا هوندا،
دل جي ليکي تو ڪو اچڻو هوندو.
جنهن جي چاهت جون ڪهاڻيون مشهور،
”تاج“ ماڻهو به عجب ڪو هوندو.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔