غزل
آثم ناٿن شاهي
آءُ اڄڪلهه ٿو رهان پيو سامرين جي شهر ۾،
جَل پَرين جهڙين هزارن سانورين جي شهر ۾.
ڀانئجي ٿو مون کي ڀي چريو ڪري وجهنديون اُهي،
جي اڃا ڪجهه وقت رهڻو پيو چَرين جي شهر ۾.
ڇا ڪبو، جي دل نه رهندي داءُ پوندو کيڏڻو،
پاڻ کي وڃبو کٽائي لاٽرين جي شهر ۾.
هر طرف جهنڪار ئي جهنڪار جا سُر ٿا ٻُرن؛
هٿ ڪڙين، چوڙين، سِڪن ۽ جهانجهرين جي شهر ۾.
ڪيترا ڇورا بڻيا ٿا هِت وِتن سيف الملوڪ،
هن زماني جي طلسماتي پرين جي شهر ۾.
ڪيئن ڪمرن جي اندر جا راز ڪو سمجهي سگهي؟
هن سمورن بند دروازن، درين جي شهر ۾!
هِت نه هڻ آثم! وڃي ڪنهن در تي سر جي سئن تون،
چنگ چارڻ! ڪير ٻڌندءِ بانسرين جي شهر ۾.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔