غزل
تاج بلوچ
هجرتون، درد، وڇوڙا ئي بڻيا ڀاڳ اسان جا جانان،
سپنا ساڀيا نه ٿيا، پاڻ جي پلڪن تي سجايا جانان!
جيڪي ٽانڊاڻا سيهه رات ۾ سوڀارا ٿيا ها جانان،
محض اُهڃاڻ جيان، هاڻ سي ڳڻجن ٿا ستارا جانان!
هاءِ، اونداهه غفائن ۾ نڌڻڪا ٿي مُئا ها جيڪي،
وس ويرين جي ٿيا، تن جي نصيبن جا وسيلا جانان!
نينهن بي باڪ به هو، سُرت جي تهمت کي نه سهسائي سگهيو،
موه تنهنجي ته مگر هن کي وڏا ناز کڻايا جانان!
ڳوٺ تنهنجو ته پري ناهه، پري ناهه، پري ڪو ايڏو،
تنهنجي شهرت جي حوالي کان ڏکيا سارا حوالا جانان!
پاڻ آدابِ محبت جي طريقن کان شناسا به ڪٿي،
تنهنجي پاٻوهه ئي سيکاريا اسان کي ته سليقا جانان!
فوقيت عشق ۾ سورن کي ڏني پاڻ سدا ’تاج بلوچ‘
سک جيڪي به مليا، تنهنجي ئي صدقي ۾ سمورا جانان!
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔