غزل : عنايت بلوچ
نظر ملندي ئي شرمائي نه وڃجان،
اچين سامهون ته گهٻرائي نه وڃجان.
نه ڏوراپا، رُساما يا ميارون،
رڳو اچجانءِ، پرچائي نه وڃجان.
نوان ناسور ٿيندا، زخم چڪندا،
پراڻو پيار ورجائي نه وڃجان.
ڀلي پيو سورَ صدما سوکڙيون ڏي،
انهي بازيءَ ۾ هارائي نه وڃجان.
جفائن کي ڀلي جاري رکيو اچ،
انا پنهنجيءَ کي مارائي نه وڃجان.
گرم ساهن ۽ سُڏڪن ساڻ سانڀيل،
لڙهيءَ ۾ لڙڪ پارائي نه وڃجان.
”عنايت“ انتظارن ۾ ئي رهندو،
قيامت تائين ترسائي نه وڃجان.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔