غزل : عنايت بلوچ
اسان سان ڪي گهڙيون گڏجي گذاريندين ته خوش هوندين،
خُماريل مست نيڻن سان نهاريندين ته خوش هوندين.
خبر ناهي ته مون تي ڀي نوازش جي نظر ٿيندي،
سڏي سڪ مان پرين ڀَر ۾ ويهاريندين ته خوش هوندين.
ٿيو جنجل جدا جالڻ، هجر جا ڏس اچي هاڃا،
نباهي وصل جو وعدو، جياريندين ته خوش هوندين.
مڃان ٿو منهنجي آ ميراث تنهنجي بي رخي ڀي، پر،
پرين جي پيار مان هيڪر پڪاريندين ته خوش هوندين.
سِڪي ٿو ساهه، من ماندو، اٿم اميد آمد جي،
”عنايت“ جو اڱڻ سهڻا، اُجاريندين ته خوش هوندين.
خُماريل مست نيڻن سان نهاريندين ته خوش هوندين.
خبر ناهي ته مون تي ڀي نوازش جي نظر ٿيندي،
سڏي سڪ مان پرين ڀَر ۾ ويهاريندين ته خوش هوندين.
ٿيو جنجل جدا جالڻ، هجر جا ڏس اچي هاڃا،
نباهي وصل جو وعدو، جياريندين ته خوش هوندين.
مڃان ٿو منهنجي آ ميراث تنهنجي بي رخي ڀي، پر،
پرين جي پيار مان هيڪر پڪاريندين ته خوش هوندين.
سِڪي ٿو ساهه، من ماندو، اٿم اميد آمد جي،
”عنايت“ جو اڱڻ سهڻا، اُجاريندين ته خوش هوندين.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔