غزل
ڊاڪٽر قربان علي جهتيال
عشق ۽ حُسَن جو سنگم وڏو آ،
ڏاڍا ماڻھو ٿي موهي ادا ڄامشوري جي،
شام شَفَقَ ڌاري ڇا ته خوشبوءِ آ،
ھر ھنڌ آ عام سَخا ڄامشوري جي،
هِتي سونهن ٿي تَجَلا ڏِئي چنڊ جيان،
چئو طرف ٿي گونجي صَدا ڄامشوري جي،
هتي علم جا اَڪابَرَ ۽ مسِيحا رهن ٿا،
بيمارن لاءِ آ مشھور شَفا ڄامشوري جي،
هي شهر ته پرين جو ديس ٿو سڏجي،
”قربان“ ڪري ته ڇا ثَنا ڄامشوري جي.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔