غزل
مسرور
پيرزادو
نينهن تو ساڻ لائڻو آهي،
درد پنهنجو وڌائڻو آهي!
حالتن سان ڪري ڪو سمجهوتو،
درد پنهنجو ڀُلائڻو آهي.
اڄ نمائش ڪري ڪا زخمن جي،
ڌيان تنهنجو ڇڪائڻو آهي.
زندگيءَ ۾ مزو رهيو ناهي،
وقت سان بس نڀائڻو آهي.
جوڪرن جيئن لڪائي لُڙڪَ مِٺا!
هِت سڀن کي کلائڻو آهي.
عشق هي راز آهه راڻا! جو،
ڪين ڪنهن کي ٻڌائڻو آهي.
روح ۾ راڳ جو رچيل آهي،
بس اهو ئي ته ڳائڻو آهي.
هاڻ مون کي به شعر- ڪُوزي ۾،
سوچ- دريا سمائڻو آهي.
زندگيءَ جو پرين! وڳو لاهي،
موت جو مون کي پائڻو آهي.
سِيءُ آهي سندءِ جُدائيءَ جو،
شاعريءَ مَچُ مچائڻو آهي.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔