بهار ايندو، قرار ايندو

نظم

عبدالڪريم گدائي

ويڙهيون ۽ ولهار
بهار ايندو، قرار ايندو.
اجهو موسم ڦِري ساٿي، خزان ويندي، بهار ايندو،
گجي گرنار پاسي کان، اجهو ابرِ بهار ايندو،
انبن جي ٻُور تي ڀونئرو به ٿي بي اختيار ويندو،
ڪَليون ٽڙنديون اُميدن جون، دلين کي ڀي قرار ايندو،
وڻن ۾ برک و بار ايندو،
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪار ايندو،
بهار ايندو، قرار ايندو.

ڪري سينگار ساهيڙيون، سُهانا گيت ڳائينديون،
هٿن پيرن کي ميندي، سينڌ ۾ سندور لائينديون،
اندر جا راز رمزن ۽ اشارن ۾ ٻُڌائينديون،
ڪري هڪٻئي کي ڪتڪايون، کِلي هر هر کِلائينديون،
۽ جوڀن تي بهار ايندو،
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪار ايندو،
بهار ايندو، قرار ايندو.

ڪُراڙيون پاڻ ۾ ويهي، جُڳن جا راز کولينديون،
لَڪن تي آڱريون نيئي، نرالا ٻول ٻولينديون،
قطارن ۾ ويهي جيڏيون، جوئان هڪٻئي جون ڳولينديون،
جڏهن هو پنهنجي سيني تي سياہ واسينگ کولينديون،
ته عاشق بي قرار ايندو،
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪار ايندو،
بهار ايندو، قرار ايندو.

دماما، دهل، شرنايون، ڪٿي ڌمچر مچائينديون،
ننڍيون نيٽيون، مِڙي لاڏا ۽ سهراخوب ڳائينديون.
دهل جي تال تي گڏجي، ڪئين تاڙيون وڄائينديون،
ڪنواريون گهوٽ سان چرچا ڪندي ميندي لڳائينديون،
بنو ٿي شرمسار ايندو،
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪار ايندو،
بهار ايندو، قرار ايندو.

مهر جا مينهن پوندا ۽ ترايون تار ٿي وينديون،
وطن جون واديون گل پوش ۽ گلزار ٿي وينديون،
مسرت سان مليراڻيون مڙئي سرشار ٿي وينديون،
نئين رت ساڻ نو ورنيون سڀئي گلنار ٿي وينديون،
سمو پڻ سازگار ايندو،
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪار ايندو،
بهار ايندو، قرار ايندو.

جوانيون اوٽ ۾ ويهي، سلينديون راز اُلفت جا،
ونڊيندا درد هڪٻئي سان، ويهي دمساز اُلفت جا،
ڪنڊن ڪرڙن منجهان ايندا، مٺا آواز اُلفت جا،
لَيون لاڻيون سڻائينديون، ”گدائي“ ساز اُلفت جا،
مزو بي اختيار ايندو،
ٿرن تي ٿيندا وسڪارا، سنگهارن ۾ سڪار ايندو،
بهار ايندو، قرار ايندو.