غزل
مسرور پيرزادو
مينهن ۾ هوء
مٺي ، پئي کِلي ۽ پُسي،
آءَ ڏسندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
آءَ ڏسندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
هن جي جوڀن سندي، حسن جي مينهن ۾
آءَ پُسندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
عشق جي آڳ آ، جا وسامي نه ٿي
آءُ جلندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
مينهن ۾ نينهن جا، زخم تازا ٿيا
آءُ لڇندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
مينهن ۾ لڙڪ هي، سڀ ويا اڄ لڪي
آءُ روئندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
منهنجي هستي مٺي ! آ جهريل جهوپڙي
آءُ ڊهندو رهيس، مينهن وسندو رهيو.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔