غزل
امداد حسيني
اسان روئي
روئي کلايو ٿي جن کي
اڪيلا جي ٿيندا ته روئندا ته هوندا
اڪيلا جي ٿيندا ته روئندا ته هوندا
اسان جن کي چاهيو اسان جن کي پوڄيو
ڏيئن سان سڄي رات جلندا ته هوندا
جتان پاڻ وڇڙيا هئا سين اتان اڄ
ڪئين هٿ ڏئي هٿ ۾ هلندا ته هوندا
جتي گڏ ٿيا سين ۽ راتيون رهيون سين
انهيءَ ڳوٺ تي مينهن وسندا ته هوندا
جتان موٽيا سين، پياسا ئي پياسا
اتي دورَ تي دورَ هلندا ته هوندا
لڪي ۽ ڇپي شام ويلي ٻه پاڇا
انهيءَ وڻ جي ڇانئن ۾ ملندا ته هوندا
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔