غزل
شيخ اياز
ڏور ٿيندا
وڃن روز جوڳيئڙا،
تون اڃا ٿو جيئين، هاءِ ڙي جيئڙا!
اوچتو مون ڏٺو اُڀُ آسائتو،
رات ڪاري هُئي ڏِيئڙا ڏِيئڙا!
مون نه ڄاتو ته اي سجّ جهڙا پرين!
روز پاتا پئي تو لِڪي ليئڙا!
آءُ منهنجي تڏي، ويههُ اوري اڏي،
ساههُ توکي سڏي، اوءِ سانگيئڙا!
ڇو اياز اڄ وري ڇانوَ ڳولهين پيو؟
پنڌ ڏاڍو پري آهي پانڌيئڙا!
تون اڃا ٿو جيئين، هاءِ ڙي جيئڙا!
اوچتو مون ڏٺو اُڀُ آسائتو،
رات ڪاري هُئي ڏِيئڙا ڏِيئڙا!
مون نه ڄاتو ته اي سجّ جهڙا پرين!
روز پاتا پئي تو لِڪي ليئڙا!
آءُ منهنجي تڏي، ويههُ اوري اڏي،
ساههُ توکي سڏي، اوءِ سانگيئڙا!
ڇو اياز اڄ وري ڇانوَ ڳولهين پيو؟
پنڌ ڏاڍو پري آهي پانڌيئڙا!
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔