غزل
مشتاق ڦل
ســـڄي رات
چنڊ ساڻ گڏجي رُلياسين
مگر پوءِ به توسان نه ڪاٿي ملياسين
جــــڏهـــــن ياد آئي اوهان جي اسان کي
ته ٻــــارن جيــــان پــــاڻ ڏاڍو رُناســــين
اسان ڳوٺ جا هونــئن به رولاڪ ماڻهو
نه تنهنجا ٿياسين نه ڪــنهنجا ٿياسين
وڌي چاهتــــن سان ويا وير ليــــڪن
اســــان محــــبتن جا مسافر بڻياسـين
مــــري وينـــدو مشتاق پوءِ کوڙ چوندا
اڙي ڇا لاءِ مشتاق کي ڏک ڏناسين؟
مگر پوءِ به توسان نه ڪاٿي ملياسين
جــــڏهـــــن ياد آئي اوهان جي اسان کي
ته ٻــــارن جيــــان پــــاڻ ڏاڍو رُناســــين
اسان ڳوٺ جا هونــئن به رولاڪ ماڻهو
نه تنهنجا ٿياسين نه ڪــنهنجا ٿياسين
وڌي چاهتــــن سان ويا وير ليــــڪن
اســــان محــــبتن جا مسافر بڻياسـين
مــــري وينـــدو مشتاق پوءِ کوڙ چوندا
اڙي ڇا لاءِ مشتاق کي ڏک ڏناسين؟
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔