غزل
روبينه ابڙو
سريکو سنگ ڳولي ٿو.
وري ڪو پاڻُ رولي ٿو.
اندر جو هيکلو صوفي،
نوان اسرار کولي ٿو.
اها تُلسي وئي ڪاڏي،
اڱڻ ۾ چنڊ ڳولي ٿو.
الئه ڪهڙو سَجي هُن کي،
سمورا ڦول ڦولي ٿو.
ڪُڇيو بس ڪِين تو جانان،
سمورو شهر ٻولي ٿو.
ڏسو تارا پيا تڙڳن،
گگن ۾ سمنڊ ڇولي ٿو.
نگاهن سان ڪو نيرولي،
نشيلا رنگ گهولي ٿو.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔