غزل
عبدالحميد آس ٻٻر
ناهين ته ڏنگ سار جا هروار ٿا لڳن،
لمحا سمورا زندگيءَ جا دار ٿا لڳن.
مون کي ڏسي جهڪائي ڇڏيو ٿا اکيون پرين!
انداز اهڙا پيار جا اظهار ٿا لڳن.
هرهڪ سوال منهنجي تي هي نهڪرون عجيب،
انڪار بار بار ڀي اقرار ٿا لڳن.
سُنسان راهه؛ ماڻهو اڪيلو سفر ڪري،
ان ساڻ حوصلن جا به انبار ٿا لڳن.
ڀر ۾ رکن يا دور، ڪُهائي ڇڏن کڻي،
جيڪي وڻين خوب هو مکيار ٿا لڳن.
مرڪن ته رُت گلاب جي ڀر ۾ پسي وٺان،
خنجر هيانءُ اندر انڪار ٿا لڳن.
گلشن ٽڙي پوي ۽ چندرما کڙي پوي،
اهڙا ئي روپ ’آس‘ هُو سرڪار ٿا لڳن.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔