مريم مجيدي
اهو، ها هڪڙو شاعر آ
سچي تاريخ جو ڪاتب،
سڄي تهذيب جو وارث،
ضميرن جي سچائي سان،
خميرن جي سهائي مان،
سهيڙي سنڌ جا سڏڪا،
چٽي ٿو درد زخمن جا،
عجب دنيا عذابن جي،
اکين سان جنهن اَجهاڳي آ.
اُهو
ها هڪڙو شاعر آ.
اکر هن وٽ ثوابن جا،
رڳو قومي عبادت آ،
اُميدون، خواب، آزادي،
ڌراوت هن وٽ قومن جي،
چيهاڙيل چنڊ آ ڀونءَ جو،
خوشيون کسيل ستارو ڪو،
اَڏي اوجهڙ آڏو ٿو اَڏ،
ڪلا جي چڻنگ جاڳي آ.
اُهو
ها هڪڙو شاعر آ.
اُسڙڪي اُڃ ۾ ڌرتي،
سڏي سنڌو پئي سرتي،
ٻڌي مظلوم ڪيٽي جا،
اڃا به ٺٽو پيو سڏڪا،
ڌڻيڪي سنڌ پنهنجي جو،
اڃا سنڌي نڌڻڪو ڇو؟
خماريل ننڊ نيڻن مان،
ڪوي اُڇلي تياڳي آ.
اُهو
ها هڪڙو شاعر آ.
پرهه جا پاند اڃا ڪارا،
اڃا موتون ۽ پرمارا،
اڃا تائين نه هن ڀون جي،
بهارن مند ڪا موٽي،
اڃا هت ڏات ڏوهاري،
ڏکن ۾ ڏيهه جو هاري،
اڻانگي عشق جي پنڌ ۾،
اواڳي واٽ واڳي آ،
اُهو
ها هڪڙو شاعر آ.
ڪڏهن “منشي” جو هو نعرو،
ڪٿي ٿي “اياز” هي آيو،
ڪٿي هي “سرويچ” سڏايو،
“همايوني”، “بخاري” ٿيو،
“وفا” جو پڻ غزل ٿي ويو،
“سچل ۽ ويندي سامي” کان،
“ڀٽائي” جي اَجهل نينهن سان،
صديون هن جوءُ سجاڳي آ.
اُهو ها هڪڙو شاعر
آ. اهو سانگي يا ساگر آ،
مگر سچ جو پيغمبر
آ. اهو ها هڪڙو شاعر آ.
0 تبصرا:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔